9 november 1959

Ik kan me nauwelijks voorstellen dat er een land ter wereld is waar over zoveel zaken officieel overleg wordt gevoerd over van alles en nog wat als Nederland. De manier waarop hier werkgevers en vakbon-den samenwerken is eigenlijk ongelooflijk. Klassenstrijd vindt hier plaats aan de onderhandelingstafel, met een kopje koffie en een plakje koek. Het breiwerkje ontbreekt er nog aan. Dan gaat het in Amerika wel anders, niet noodzakelijkerwijs beter.
Daar wordt in de staalindustrie al 116 dagen gestaakt. Een half miljoen (!) arbeiders heeft het werk neergelegd in de strijd voor een fatsoenlijke C.A.O. De industriëlen zijn naar de rechter gestapt, hun verlies is inmiddels opgelopen tot 5 miljard, en hebben nu in hoogste instantie gelijk gekregen. Het Opperste Gerechtshof heeft de Taft-Hartleywet van toepassing verklaard. Deze wet bepaalt dat een sta-king gedurende 80 dagen verboden kan worden als deze de nationale veiligheid in gevaar brengt. Een lid van de democratische fractie in de senaat heeft verklaard dat deze wet ingetrokken zou moeten worden omdat ze de arbeiders belemmert in hun strijd tegen de willekeur van de werkgevers die nu met een beroep op het algemeen belang de staking proberen te breken, maar die in tijden van normale productie dat algemeen belang aan hun laars lappen.